Thuis, thuis, thuis!

9 augustus 2015 - Amersfoort, Nederland

Blijven bewegen, dan val je niet in slaap. Zit je stil, dan vallen je ogen dicht.

En rond kwart over drie vannacht ging het licht in het vliegtuig voorzichtig weer aan, maar toen was het al kwart over negen ‘s ochtends Europese tijd en hadden we nog minder dan twee uur te vliegen tot onze overstap in Zwitserland. Niemand heeft echt geslapen, zeggen ze. Iedereen heeft alleen maar wat gedommeld. Maar ik heb na een doorwaakte nacht het idee dat iedereen een eigen definitie van dommelen heeft.

Na het ontbijt zijn we geland in Zürich, ondanks de vertraging bij de start gisteravond maar elf minuten na schematijd. Daar moesten we op vliegveld Kloten (ik wil het toch een keer genoemd hebben) met een treintje naar een ander terminalgebouw; daar was de gate van onze vlucht naar Amsterdam. Nou ja, gate, dat ging daar nog met een bus en een vliegtuigtrap. Een bus zónder airconditioning, dat zijn wij helemaal niet meer gewend.

Op Nederlandse bodem

Met een klein toestel vlogen we naar Amsterdam, inclusief rondvlucht boven Rotterdam, Den Haag en de Nederlandse kust. Wat een mooi uitzicht! Op Schiphol was er even wat verwarring: de taxichauffeur kon ons niet bereiken en wij de taxichauffeur niet. Maar gelukkig bleek het een misverstand en waren we niet al in de trein gestapt. Om vier uur kwamen we thuis, een uur later waren de koffers al leeg en zat de eerste was in de machine, twee uur later hadden we boodschappen in huis (Tom offerde zich op, hij wilde, nou ja vooruit dan maar, wel even rijden in de Twingo) en weer een dik half uur later zaten we aan onze eigen tafel onze zelfbereide maaltijd te verorberen. Gezond, niet vet, niet te veel en een bakje rauwkost als toetje. We zijn weer helemaal thuis.

Thuis aan tafel

Waarom we zoveel haast hebben? Als we niks doen vallen we in slaap. En morgen en overmorgen zijn we nog allemaal vrij, in die twee dagen willen we de kamer van Tom in Rotterdam zo ver inrichten dat hij er vanaf volgende week tijdens de introductie kan blijven slapen. Dus we moeten doorrrrrrrr…

Vier fantastische weken zijn we weggeweest, we hebben heel veel gezien en gedaan, maar we hebben het vooral ook erg goed gehad met zijn vieren. Mocht dit de laatste vakantie zijn geweest met ons hele gezin, dan hebben we een prachtige reis om op terug te kijken. Die neemt niemand ons meer af.

Leuk stukkie rijden

Dank allemaal voor het volgen van onze blog en voor de leuke reacties die we gekregen hebben. We gaan van het hele verhaal weer een boek maken, net als we dat bij onze Amerika-reis van vijf jaar geleden deden. Daarom heet de blog ook TBTS in The States (part 2).

Dit was het voor nu, maar… er komt nog een epiloog!

Bert

Foto’s

2 Reacties

  1. Annet:
    9 augustus 2015
    Mooi, succes met verhuizen.
  2. Lennart:
    10 augustus 2015
    Laatste keer met het hele gezin op vakantie? Mooi, dan kan ik de volgende keer mee: TBL, TBLS, TBLT, whatever in the States (Part 3) Zo'n gave vakantie wil ik ook wel beleven :-)