Dag Houston, hallo New Orleans!

Van Houston naar New Orleans, over hoe je in een uur vliegen in een totaal andere wereld belandt.

Voor de tweede dag wakker geworden in Houston, maar het voelt alsof we er al veel langer zijn. Bijzonder hoe snel je je thuis kunt voelen. Na de barbecue, de biertjes en de rosé van gisteravond heerlijk geslapen. Wel om een uur of 3 weer even wakker, dat is 10 uur Nederlandse tijd. Mijn biologische klok laat zich niet zo maar even verzetten.

Het is zondag, dus het ontbijt is nog eens extra speciaal. Rob bakt pancakes, tot verrassing van Sanne is er ook mapple syrup zoals ze die in Canada kreeg. We drinken een smoothie van vers fruit én een heerlijk drankje met champagne, rode wijn en rabarber. Daarbij eten we van de limoentaart waar Tom gisteren minutieus kleine limoentjes voor heefts staan persen. Lekker zuur, met het zoet van merengueschuim bovenop. Wat een geluk dat we er gisteren na de barbecue te vol voor zaten. Doe mij elke dag zo'n ontbijt!

Dan is het inpakken en wegwezen. Ton brengt ons naar George Bush International Airport Houston. We mogen weer eens in de rij voor de security-check en dan met een soort automatische trammetje naar terminal B. In het vliegtuig zitten we twee aan twee, het is net een stadsbus met vleugels. Een uurtje later landen we in New Orleans.

Met de taxi gaan we naar de stad. Het is een Dodge Grand Caravan, misschien wel net zo één als we vanaf woensdag zelf hebben. Dat is een lang en lelijk ding, maar wel lekker groot. Onze chauffeuse vertelt honderduit over de stad en kort nadat we bij een stoplicht hebben staan kijken naar een kerel met een slang om zijn nek zijn we in onze Frenchmen Street. Nou maar hopen dat die gek die slang niet laat ontsnappen...

Onze kamer is nog niet klaar, dus laten we de bagage achter en gaan we eerst lunchen. Uit de kroegen klinkt live muziek en het is ontzettend warm. Dit is New Orleans ten voeten uit. Na de lunch lopen we door naar Café du Monde, de Mississippi en de French Market, bekende plekken die in alle boekjes genoemd worden.
Terug bij het hotel is onze kamer nog steeds niet klaar, maar een uurtje later mogen we eindelijk naar boven. We zitten hier fantastisch. Ook binnen hoor je de live-muziek die op straat gemaakt wordt. Trompetten, bas, live jazz. Nóg leuker dan North Sea Jazz dat nu ook aan de gang is in Rotterdam. Het is hier 365 dagen per jaar North Sea Jazz.

Binnen in onze kamer is het heerlijk koel, buiten is het heet. Zelfs het water in het zwembad is warm, ontdekken Sanne en ik als we een duik nemen om af te koelen. Na het zwemmen heerlijk eten bij een pizzeria in de buurt. Na het eten lopen we nog een rondje en belanden op de filmset van Summertime. Volgend jaar in de bioscoop goed opletten als je in die film een Toyota ziet parkeren, twee jongens ziet uitstappen en een zilvergrijze Mercedes achterlangs ziet rijden... Ergens in dat shot staan wij ook, als we niet sneuvelen in de montage.

Boodschappen gedaan voor het ontbijt van morgen, Tom en Sanne kijken een film, Thea en ik gaan naar de kroeg tegenover waar een heerlijke band staat te spelen. Bij binnenkomst moet je legitimatie laten zien, want onder de 21 mag je niet naar binnen. Ons wordt niks gevraagd...

En terwijl buiten de muziek nog steeds doorgaat, gaan wij slapen. Bijna twaalf uur, de jetlag lijkt alweer verder weg dan gisteren!

Morgen meer....
Bert