Katrina heeft haar sporen nagelaten

Een bustour door een bijzondere stad. En ja, het is nog steeds heel warm, maar dat zouden we niet meer zeggen.

Zonder airco zou het leven hier een stuk minder aangenaam zijn. We zetten hem 's nachts op 72 graden, en we slapen heerlijk. Zelf een ontbijtje gemaakt, nee, niet zo lekker als dat van Rob gisteren, maar toch. 

Weer een tijdje door de French Quarter gedwaald, wat een fantastische huizen staan hier. Alle kleuren van de regenboog, veranda's, gietijzeren balkonnetjes, prachtig.

's Middags maken we een bustour door de stad. Een gids vertelt met een heerlijk zuidelijk accent over alles wat we tegenkomen. Vooral zijn verhalen over wat de orkaan Katrina met de stad heeft gedaan zijn indrukwekkend. Het is inmiddels bijna 10 jaar geleden, maar het heeft de stad voorgoed getekend. We zien de sporen van het water, hier en daar zijn huizen niet herbouwd. Maar we rijden niet door het ergst getroffen deel van de stad. Toeristenbussen mogen daar niet meer komen, aan ramptoerisme hebben ze geen behoefte. We zien begraafplaatsen met gigantische graven. Mensen worden hier bovengronds begraven vanwege het water, we krijgen details waar je niet te veel over na moet denken.

We gaan weer slapen. De straatgeluiden dringen het appartement binnen. Geen auto's of sirenes die je zo vaak in een grote stad hoort. Maar het straatgeluid bestaat hier alleen uit onvervalste jazzmuziek.

Thea