De stad van Elvis Presley

We vervangen de badhuizen en heetwaterbronnen van Hot Springs, Arkansas door de gezellige clubs en muziek van Memphis, Tennessee. 

Toen Tom en ik vanochtend wakker werden gemaakt vertelden Bert en Thea vrolijk over de avonturen die ze al beleefd hadden. Ze waren naar een badhuis geweest. Dit was ingericht als museum waar je kon zien hoe mensen in de negentiende eeuw daar een geneeskrachtig bad namen. Daarna gingen ze nog even boodschappen doen bij de Walmart, waardoor wij rustig wakker konden worden. Ze kwamen terug met heerlijk vers fruit en yoghurt, dus hadden we gelijk een goed ontbijt.

Om half 12 vertrokken we uit het hotel (waar we eigenlijk om 11 uur al uit moesten maar zo gaat dat bij ons) op weg naar de volgende bestemming, Memphis. Het was gelukkig maar drie uurtjes rijden, maar we kregen al snel zin in koffie. De Starbucks was in geen velden of wegen te bekennen dus moesten we maar wat anders verzinnen. Helaas hadden ze bij de McDonald's geen cappuccino ook al zeiden ze eerst van wel. Bij de tweede McDonald's hadden ze ook geen cappuccino maar omdat het nu ook wel lunchtijd werd hebben we hier maar smerige koffie besteld. Omdat het veel te warm was buiten en het zelfs een beetje regende leek het ons een goed idee om in de auto te lunchen, wat uiteindelijk best gezellig bleek te zijn.

Na nog een stop om boodschappen te doen kwamen we rond 5 uur aan bij ons appartement. Van buiten zag het er vreselijk uit dus we waren al bang dat het niks zou zijn, maar het is het mooiste en grootste appartement tot nu toe, en het zit ook nog eens middenin Downtown Memphis. Vanaf de 19e verdieping waar we een wasje gedraaid hebben, genoten we van een heel mooi uitzicht over Memphis. 's Avonds hebben we zelf gekookt en lekkere rijst gegeten in onze "woonkamer". 

Daarna besloten we dat het wel leuk was om de leuke straatjes van Memphis nog even te bekijken. We liepen naar Beale Street, een beetje als Bourbon Street in New Orleans maar dan minder extreem. Hier zaten allemaal leuke clubs als de BB King's Blues Club, maar overal moest je 21 zijn om binnen te komen. Hierdoor belandden we uiteindelijk in het Hard Rock Café, waar ik heel vrolijk werd toen ik zag dat ze allerlei Imagine Dragons merchandise verkochten. We bestelden alle vier een cocktail (Tom en ik alcoholvrij natuurlijk) en Thea en Bert moesten hiervoor zelfs een ID laten zien. De ober stond hier nog heel lang naar te staren omdat er ergens 2007 op stond, want ze zouden toch geen 8 zijn en alcohol bestellen?! Gelukkig voelden ze zich hierdoor wel weer even heel jong. De cocktails waren erg lekker en we kregen zelfs nog een souvenirtje mee, maar dat mag ook wel als een drankje 15 dollar kost.

Sanne