Op naar J.R., Sue Ellen, Bobby en Miss Ellie

Vandaag is een dag vol associaties: de auto van mijn opa, een schietpartij en natuurlijk de televisie van de jaren tachtig.

We werden vanmorgen wakker en toen waren onze buren die in de kamer recht tegenover ons zaten al een paar uur vertrokken. Ton aan het werk in Dallas, Rob terug naar Houston. Gek idee, we zien elkaar pas weer in september in Amersfoort. De komende drie weken moeten we het zelf doen in Amerika. Op aanraden van Ton rijden we nog door het centrum van Austin over de Congress Avenue en gaan we kijken in Het Capitool. Daar zetelen het parlement en de regering van Texas, want Austin is de hoofdstad van de staat. Na een kleine security-check zwerven we door het gebouw met een soort Eerste en Tweede Kamer en in het midden is de hoge open koepel schilderijen van alle gouverneurs. We komen een oude bekende tegen, George W. Bush.

We rijden Austin uit en ik denk aan de bordeauxrode en groene Austin Glider waarin mijn opa reed. En vraag me af of die dan hier gemaakt zijn. Onderweg koffie in een drivethru van Starbucks en weer door met de 200 mijlen die we vandaag moeten rijden. Met de podcast van Kunststof op onze autoradio glijden die ongemerkt voorbij. In Waco stoppen we om boodschappen te doen. We willen vanavond zelf wat eten maken na alle restaurants van de afgelopen week, dus we moeten even wat inslaan. Bij Waco denk ik meteen aan een bloedbad en dat is niet onterecht lees ik al Googlend... Twee maanden geleden werden hier negen motorrijders doodgeschoten en in 1993 werd een sekte opgerold waarbij 76 doden vielen. 
Nou ja, de supermarkt is geweldig. Met tassen vol gaan we terug naar de auto. Buiten is het bloedheet, we zien de auto-thermometer voor het eerst meer dan 100 graden Fahrenheit (37,5 graden Celsius) aangeven. Voor ons gevoel is het toch minder drukkend dan eerder. Of raken we gewend aan de warmte?

Een uurtje later tekent de skyline van Dallas zich af aan de horizon. We komen steeds dichterbij en rijden zelfs vlak langs de wolkenkrabbers die staan voor alles wat Amerika is. Rechts van ons een groot spiegelend gebouw dat prominent in de leader van de televisieserie Dallas zit. (http://youtu.be/4vZNWdFd1UM). We rijden door jeugdsentiment.

In ons hotel blijkt de reservering niet echt doorgekomen, maar gelukkig is er plek en krijgen we het tweekamerappartement dat we in januari geboekt hebben tegen de prijs die we toen hebben afgesproken. Het is wat oud, maar wel netjes en schoon. We hebben een grote koelkast voor de boodschappen en een fornuis om soep op te maken. Met wat tomaten, paprika, komkommer, sla, stokbrood, kaasjes en een drankje levert dat een prima maaltijd op. Uit alle reacties die we kregen op al onze "eetfoto's" begrijpen we dat het wel weer eens tijd is voor wat gezonds.

Nu draait de afwasmachine en smeren we links en rechts nog wat aloëvera-gel op de lichaamsdelen die gisteren tijdens het tuben teveel zon hebben gekregen. En we kijken naar de foto's die Rob stuurt vanuit Houston. Foto's van lege stoelen en een lege bank. We worden gemist, maar dat is geheel wederzijds.

Morgen de stad in die JFK fataal werd...

Groeten!
Bert

Ach natuurlijk, tot slot weer even zo'n bordje van die gekke Amerikanen... bij de broodafdeling van de H.E.B.-supermarkt, gewoon leesbaar voor alle klanten: